جنگ جهانی اول مثل
بیماری وحشتناکی، تمام دنیا رو گرفته بود.
یکی از سربازان به
محض این که دید دوست تمام دوران زندگی اش در باتلاق افتاده و در
حال دست و پنجه نرم کردن با مرگ است، از مافوقش اجازه خواست تا
برای نجات دوستش برود و او را از باتلاق خارج کند.
مافوق به سرباز گفت:
اگر بخواهی می
توانی بروی، اما هیچ فکر کردی این کار ارزشش را دارد یا نه؟
دوستت احتمالا دیگه
مرده و ممکن است تو حتی زندگی خودت را هم به خطر بیندازی!
حرف های مافوق، اثری
نداشت، سرباز اینطور تشخیص داد که باید به نجات دوستش برود.
اون سرباز به شکل
معجزه آسایی توانست به دوستش برسد، او را روی شانه هایش کشید و به
پادگان رساند.
افسر مافوق به سراغ
آن ها رفت، سربازی را که در باتلاق افتاده بود معاینه کرد و با
مهربانی و دلسوزی به دوستش نگاه کرد و گفت:
من به تو گفتم
ممکنه که ارزشش را نداشته باشه، خوب ببین این دوستت مرده!
خود تو هم زخم های
عمیق و مرگباری برداشتی!
سرباز در جواب گفت:
قربان البته که ارزشش را داشت.
افسر گفت: منظورت چیه
که ارزشش را داشت!؟ می شه بگی؟
سرباز جواب داد:
بله قربان، ارزشش را داشت، چون زمانی که به او رسیدم، هنوز زنده
بود، نفس می کشید، اون حتی با من حرف زد!
من از شنیدن چیزی که
او بهم گفت الان احساس رضایت قلبی می کنم.
اون گفت: جیم ...
من می دونستم که تو هر طور شده به کمک من می آیی!!!
ازت متشکرم دوست
همیشگی من!!!
یکی از نمایندگان فروش شرکت کوکاکولا، مایوس و نا امید از خاورمیانه بازگشت.
دوستی از وی پرسید: «چرا در کشورهای عربی موفق نشدی؟»
وی جواب داد: «هنگامی که من به آنجا رسیدم مطمئن بودم که می توانم موفق شوم و فروش خوبی داشته باشم. اما مشکلی که داشتم این بود که من عربی نمی دانستم. لذا تصمیم گرفتم که پیام خود را از طریق پوستر به آنها انتقال دهم. بنابراین سه پوستر زیر را طراحی کردم:
پوستر اول مردی را نشان می داد که خسته و کوفته در بیابان بیهوش افتاده بود.
پوستر دوم مردی که در حال نوشیدن کوکا کولا بود را نشان می داد.
پوستر سوم مردی بسیار سرحال و شاداب را نشان می داد.
پوستر ها را در همه جا چسباندم.»
دوستش از وی پرسید: «آیا این روش به کار آمد؟»
وی جواب داد: «متاسفانه من نمی دانستم عربها از راست به چپ می خوانند و لذا آنها ابتدا تصویر سوم، سپس دوم و بعد اول را دیدند.»
نکته: قبل از هر کار جدیدی باید مطالعات اولیه به صورت کامل با در نظر گرفتن همه جوانب انجاه بشه.
زنی با سر و صورت کبود و زخمی سراغ دکتر میره
دکتر می پرسه: چه اتفاقی افتاده؟
خانم در جواب میگه: دکتر، دیگه نمی دونم چکار کنم.هر وقت شوهرم مست میاد خونه، منو زیر مشت و لگد له می کنه.
دکتر گفت: خبو دوای دردت پیش منه: هر وقت شوهرت مست اومد خونه، یه فنجون چای سبز بردار و شروع کن به قرقره کردن.و این کار رو ادامه بده.
دو هفته بعد،اون خانم با ظاهری سالم و سرزنده پیش دکتر برگشت.
خانم گفت: دکتر، پیشنهادتون فوق العاده بود.هر بار شوهرم مست اومد خونه، من شروع کردم به قرقره کردن چای و شوهرم دیگه به من کاری نداشت.
دکتر گفت: میبینی اگه جلوی زبونت رو بگیری خیلی چیزا حل میشن
حکایتی از زبان مسیح نقل می کنند که بسیار شنیدنی است . می گویند او این حکایت را بسیار دوست داشت و در موقعیت های مختلف آن را بیان می کرد . حکایت این است : مردی بود بسیار متمکن و پولدار روزی به کارگرانی برای کار در باغش نیاز داشت. بنابراین ، پیشکارش را به میدان شهر فرستاد تا کارگرانی را برای کار اجیر کند . پیشکار رفت و همه ی کارگران موجود در میدان شهر را اجیر کرد و آورد و آن ها در باغ به کار مشغول شدند . کارگرانی که آن روز در میدان نبودند، این موضوع را شنیدند و آنها نیز آمدند . روز بعد و روزهای بعد نیز تعدادی دیگر به جمع کارگران اضافه شدند . گرچه این کارگران تازه ، غروب بود که رسیدند ، اما مرد ثروتمند آنها را نیز استخدام کرد .
شبانگاه ، هنگامی که خورشید فرو نشسته بود، او همه ی کارگران را گرد آورد و
به همه ی آنها دستمزدی یکسان داد. بدیهی ست آنانی که از صبح به کار مشغول
بودند ، آزرده شدند و گفتنـد : « این بی انصافی است . چه می کنید ، آقا ؟
ما از صبح کار کرده ایم و اینان غروب رسیدند و بیش از دو ساعت نیست که کار
کرده اند . بعضی ها هم که چند دقیقه پیش به ما ملحق شدند . آن ها که اصلاً
کاری نکرده اند» .
مرد ثروتمند خندید و گفت :« به دیگران کاری نداشته باشید . آیا آنچه که به
خود شما داده ام کم بوده است ؟ » کارگران یکصدا گفتند :« نه ، آنچه که شما
به ما پرداخته اید ، بیش تر از دستمزد معمولی ما نیز بوده است . با وجود
این ، انصاف نیست که اینانی که دیر رسیدند و کاری نکردند ، همان دستمزدی را
بگیرند که ما گرفته ایم » . مرد دارا گفت : « من به آنها داده ام زیرا
بسیار دارم .. من اگر چند برابر این نیز بپردازم ، چیزی از دارائی من کم
نمی شود . من از استغنای خویش می بخشم . شما نگران این موضوع نباشید . شما
بیش از توقع تان مزد گرفته اید پس مقایسه نکنید . من در ازای کارشان نیست
که به آنها دستمزد می دهم ، بلکه می دهم چون برای دادن و بخشیدن ، بسیار
دارم . من از سر بی نیازی ست که می بخشم .»
مسیح گفت : « بعضی ها برای رسیدن به خدا سخت می کوشند . بعضی ها درست دم
غروب از راه می رسند . بعضی ها هم وقتی کار تمام شده است ، پیدایشـان می
شـود . امـا همه به یکسان زیر چتر لطف و مرحمت الهی قرار می گیرند .» شما
نمی دانید که خدا استحقاق بنده را نمی نگرد ، بلکه دارائی خویش را می نگرد .
او به غنای خود نگاه می کند ، نه به کار ما . از غنای ذات الهی ، جز بهشت
نمی شکفد . باید هم اینگونه باشد . بهشت ، ظهور بی نیازی و غنای خداوند است
. دوزخ را همین خشکه مقدس ها و تنگ نظـرها برپـا داشتـه اند . زیرا اینان
آنقدر بخیل و حسودند که نمی توانند جز خود را مشمول لطف الهی ببینند.