تـــــاجــر مـیـمــون
! ...
روزی روزگاری در روستایی در هند؛ مردی به روستایی‌ها اعلام کرد که برای خرید هر میمون 20 دلار به آنها پول خواهد داد. روستایی‌ها هم که دیدند اطراف‌شان پر است از میمون؛ به جنگل رفتند و شروع به گرفتن‌شان کردند و مرد هم هزاران میمون به قیمت 20 دلار از آنها خرید ولی با کم شدن تعداد میمون‌ها روستایی‌ها دست از تلاش کشیدند. به همین خاطر مرد این‌بار پیشنهاد داد برای هر میمون به آنها 40 دلار خواهد پرداخت. با این شرایط روستایی‌ها فعالیت خود را از سر گرفتند. پس از مدتی موجودی باز هم کمتر و کمتر شد تا روستایی‌ان دست از کار کشیدند و برای کشاورزی سراغ کشتزارهای‌شان رفتند.
این بار پیشنهاد به 45 دلار رسید و...
در نتیجه تعداد میمون‌ها آن‌قدر کم شد که به سختی میشد میمونی برای گرفتن پیدا کرد. این‌بار نیز مرد تاجر ادعا کرد که برای خرید هر میمون60 دلار خواهد داد ولی چون برای کاری باید به شهر می‌رفت کارها را به شاگردش محول کرد تا از طرف او میمون‌ها را بخرد.
در غیاب تاجر، شاگرد به روستایی‌ها گفت: «این همه میمون در قفس را ببینید! من آنها را به 50 دلار به شما خواهم فروخت تا شما پس از بازگشت مرد آنها را به60 دلار به او بفروشید.» روستایی‌ها که [احتمالا مثل شما] وسوسه شده بودند پول‌های‌شان را روی هم گذاشتند و تمام میمون‌ها را خریدند... البته از آن به بعد دیگر کسی مرد تاجر و شاگردش را ندید و تنها روستایی‌ها ماندند و یک دنیا میمون.
گروهی از فارغ التحصیلان پس از گذشت چند سال و تشکیل زندگی و
رسیدن به موقعیت های خوب کاری و اجتماعی طبق قرار قبلی به دیدن یکی از
اساتید مجرب دانشگاه خود رفتند . بحث جمعی آن ها خیلی زود به گله و شکایت
از استرس های ناشی از کار و زندگی کشیده شد . استاد برای پذیرایی از
میهمانان به آشپزخانه رفت و با یک قوری قهوه و تعدادی از انواع فنجان های
سرامیکی، پلاستیکی و کریستال که برخی ساده و برخی گران قیمت بودند بازگشت .
سینی را روی میز گذاشت و از میهمانان خواست تا از خود پذیرایی کنند . پس
از آنکه همه برای خود قهوه ریختند استاد گفت: اگر دقت کرده باشید، حتما
متوجه شده اید که همگی فنجان های گران قیمت و زیبا را برداشته اید و آنها
که ساده و ارزان قیمت بوده اند در سینی باقی مانده اند . البته این امر
برای شما طبیعی و بدیهی است . سرچشمه همه مشکلات و استرس های شما هم همین
است . شما فقط بهترین ها را برای خود می خواهید . قصد اصلی همه شما نوشیدن
قهوه بود اما آگاهانه فنجان های بهتر را انتخاب کردید و البته در این حین
به آن چه دیگران برمی داشتند نیز توجه داشتید . به این ترتیب اگر زندگی
قهوه باشد، شغل، پول، موقعیت اجتماعی و ... همان فنجان های متعدد هستند .
آنها فقط ابزاری برای حفظ و نگهداری زندگی اند،
اما کیفیت زندگی در
آنها فرق نخواهد داشت . گاهی، آن قدر حواس ما متوجه فنجان هاست که اصلا طعم
و مزه قهوه موجود در آن را نمی فهمیم . پس دوستان من، حواستان به فنجان ها
پرت نشود ... به جای آن از نوشیدن قهوه خود لذت ببرید.
شتی در طوفان شکست و غرق شد فقط دو مرد توانستند به سوی جزیره کوچک وبی آب و علفی شنا کنند ونجات یابند دونجات یافته دیدند هیچ کاری نمی توانند بکنند با خود گفتند بهتر است از خدا کمک بخواهیم ، دست به دعا شدند . برای اینکه ببینند دعای کدام بهتر مستجاب می شود هرکدام به گوشه ای از جزیره رفتند نخست از خدا غذا خواستند فردا مرد اول درختی یافت و میوه ای بر ان ، انرا خورد . سرزمین مرد دوم چیزی برای خوردن نبود هفته بعد مرداول از خدا همسر و همدم خواست .فردا کشتی دیگری غرق شدزنی نجات یافت وبه مرد رسید .انسو ، مرد دوم کسی را نداشت . دست اخر مرد اول از خدا کشتی خواست تا او و همسرش را با خود ببرد فردا کشتی امد و درسمت او لنگر انداخت . مردخواست بدون مرد دوم به همراه همسرش از جزیره برود پیش خود گفت : مرددیگر حتما شایستگی نعمتهای الهی را ندارد چراکه به درخواستهای او پاسخ داده نشده پس همین جا بماند بهتر است . زمان حرکت کشتی ندایی از اسمان پرسید :چرا همسفرخودرا درجزیره رها می کنی ؟ مرد پاسخ داد : این نعمتهایی راکه به دستاورده ام همه مال خودم است همه را خود درخواست کرده ام . درخواستهای او که پذیرفته نشد پس لیاقت این چیزها را ندارد . ندای اسمانی مرد را سرزنش کرد : اشتباه می کنی زمانی که تنها خواسته اورااجابت کردم این نعمتها به تو رسید . مرد با حیرت پرسید ازتو چه خواست که باید مدیون او باشم ؟ از من خواست که تمام خواسته های تو را اجابت کنم .